„Ja myślę i czuję tak samo jak inne dzieci. I chciałbym się tak samo zachowywać. Ale nie umiem. Ciągle robię dziwne rzeczy i wszyscy myślą, że jestem głupkiem. Ale mnie naprawdę ubrania bolą, dlatego krzyczę, (…) I światło mnie boli, i hałas. Dlatego chodzę w kominiarce. Wtedy mi się nic nie stanie, bo jestem schowany. Ale rodzice chyba tego nie lubią (…) Ale ja muszę. Wtedy się tak nie boję wszystkiego. I muszę się zawijać w koc i włazić pod materac. Lubię być taki ściśnięty, wtedy się uspokajam. Ale nie lubię, jak ktoś mnie dotyka. Nawet mama. To niemiłe. Wrzeszczę zawsze jak mnie boli albo jak się boję. A bolą mnie różne hałasy. Na przykład, jak dzwoni telefon, to mi się wydaje, że on mi dzwoni w głowie. I boję się spuszczania wody. I deszczu się boję. Jak on pada, to tak jakby ktoś strzelał.”
Roksana Jędrzejowska-Wróbel „Kosmita”
Od kilkunastu lat kwiecień obchodzony jest jako Światowy Miesiąc Wiedzy na Temat Autyzmu. Jego celem jest propagowanie wiedzy na temat problemów osób z tym zaburzeniem. Swoją solidarność z osobami z autyzmem wyrażamy kolorem niebieskim. W naszej szkole również ”zaświeciliśmy się na niebiesko”, uczniowie i nauczyciele założyli ubrania właśnie w tym kolorze. Dzieci wykonały serce na którym odbiły swoje dłonie oraz przygotowały prace według własnego pomysłu, które ozdobiły gazetkę szkolną. Wychowawcy klas przeprowadzili zajęcia, które miały na celu uświadomienie dzieci, że osoby ze spektrum autyzmu, chociaż wyglądają zupełnie zwyczajnie, to odbierają świat inaczej niż większość z nas. W ten sposób dzieci i młodzież uczą się postaw empatycznych, reagowania w sytuacjach trudnych, mają możliwość realnie wykazać się tolerancyjną postawą.
Koordynatorami działań byli nauczyciele wspomagający: D. Rybak-Kobylańska i A. Kosior.
